دل نوشته ای در وداع با رمضان المبارک
بسم الله الرحمن الرحیم
یا عافیا عن المجرمین،ای بخشاینده ی جرم کنندگان؛عزیزی می فرمود:"شبهای ماه مبارک رمضان سپری شدند وروزهای آن درنوردیدند اما ما نمی دانیم تا چه اندازه ظرف وجودمان از رحمت الهی بهره مند شد؟"!
خدایا چنین سخنانی از چنان بزرگان بر خوف و بیم من می افزاید و دلهره و اضطراب بخشیده نشدن وجودم را پر میکند؛اما رحمت واسعه و محبت تو باز مرا فرا می خواندو روزنه های امید,انوار بخشایشت را به رویم می گشایند. سینه به رجای کرم و مغفرت تو سبک می گردد و چشم توقع پیگرد و مواخذه ی تو را ندارد؛پس زبان گشاده می گردد به اینکه الحاح ورزد در تقاضاهایش و تمنا می کنم که در زمره ی محرومان قرار نگیرم و در روز دیدارت عذابم نفرمایی و از تقصیراتم در گذری ؛ ای مهربان ترین مهربانان.
بارالها خواسته ها فراوان است و آرزوها بلند اما در این ساعتهای پایا نی ماه مبارک رمضان تقاضا می کنم که ما را به زیاده رویهایی که از طریق افراط ،اسراف و یا تفریط بر نفس خویش روا داشتیم مواخذه مکن وما را از رحمت شدگان و مر حومین قرار ده. خداوندا دوری گزیدن از خانه ی فریب و ناپایدار دنیا ،بازگشت به سوی خانه ی جاویدان آخرت و آماده شدن برای مرگ پیش از آشکار شدن آن را روزی ما قرار ده.
اللهم نسئلک ان تطیل عمری فی خیر و عافیۀ وتجعلنا ممن تنتصر به لدینک واجعلنا مجدد دینک و محیی شریعتک… آمین یا رب العالمین